Bye Bye home sweet home away from home

Tja en toen waren 3 weken toch ineens zomaar voorbij, op de eerste dag lijkt het nog een eeuwigheid te duren. In de laatste week heb je het gevoel dat je er nog maar net bent.

Voor de zekerheid zetten we de wekker om 7 uur maar dat blijkt uiteindelijk een overbodige zekerheid aangezien ik om de standaard tijd wa kker ben. Ik spring nou ja strompel slaapdronken onder de douche, trek mij veels te warme reiskleding aan, haal het bed af, doe de laatste dingen in de koffer. En dan is het kwart voor 7 nog maar een uurtje of 24 te gaan.

Pa en ma zijn ook al wakker maar doen het iets rustiger aan, we hoeven inmmers pas om 10 uur de villa uit. Als de wasmachine, de droger en de afwasmachine uiteindelijk draaien. De laatste koffer met pijn en moeite dicht is, doe we een laatste ronde door de villa en gaan op weg naar Celebration.

Bye bye 537 Scrub Jay Way hopelijk tot over 2 jaar, ik zet de auto in D en tij rustig met betraande ogen de straat uit, draai de Royal Drive in om met piepende remmen tot stilstand te komen. Ik wil niet weg... nee hoor dat is gedeeltelijk waar we realiseren ons dat we de koeltas zijn vergeten die in de koelkast staat met de laatste blikjes  Dus u-turn en terug. Sleutel uit het sleutelkastje, sloten vh slot, naar de koelkast, tasje eruit. Sloten weer op dlot, sleutel weer in het sleutelkastje. Bye bye 537  Scrub Jay Way nu echt hopelijk tot volgende keer. Nog steeds betraande ogen maar nu van het lachen.

We parkeren de auto ongeveer voor de deur bij Starbucks in Celebration, pa instrueer ik om alvast onder het afdakje aan de overkant te gaan zitten aangezien ik het idee heb dat het niet lang duurt voor de bui losbarst. Voor de laatste keer deze vakantie halen we een bakkie bij SB en lopen naar pa toe. Ik zit nog geen min. of het begint idd zachtjes te regenen. Een eenzame visser komt bij ons staan en ik raak met die man in gesprek.

Hij komt uit New York is gepensioneerd beurshandelaar die nu voor de overheid full time werkt. Het begon als vrijwilligerswerk maar werd uiteindelijk full time. Hij vond dat prima op een voorwaarden dat hij iedere 3 maanden een week of langer naar Florida kon. Zijn vrouw en kinderen zijn nl gek van Disney en ze hadden een Disney time share. Inmiddels had hij ook maar een huis gekocht in Celebration. Met hem een heel gesprek gehad over alle regels om daar te mogen wonen. Jaarlijks krijgt hij controle en krijgt dan instructies wat er moet gebeuren, 2 jaar geleden was de instructie om zijn huis te verven. Lijkt geen probleem toch... echter de kleur van je huis mag niet hetzelfde zijn als 3 huizen naar links en 3 huizen naar rechts bovendien moet de kleur worden goedgekeurd  Wat hij ook vertelde is dat huizen voor min. een jaar mogen worden verhuurd, dus mocht je he vakantie daar willen doorbrengen dan hoop ik dat je genoeg dagen gespaard hebt. Wat ons was opgevallen was de ongelofelijke hoeveelheid bouwactiviteiten aan het begin van Celebration, het blijkt dat Disney dat land heeft verkocht en dan kan er dus weer gebouwd worden aldus de eenzame visser. Disney heeft overigens niets meer met Celebration te maken die aandelen hebben ze verkocht aan investeringsmaatschappijen.

Al met al een leuk gesprek tijdens de 2 zware regenbuien die we hebben gehad, totaal zijn we een uur aan het schuilen geweest.

Na de regenbui nemen we afscheid vd eenzame visser en lopen we naar Market Cafe, daar lunchen we op ons gemak om uiteindelijk rond half 1 via een leuke binnendoorweg naar SFB Orlando Sanford  int vliegveld te rijden. Ik passeer 2 laserguns vd politie dus hoop niet dat ik al te hard heb gereden. Om half 2, veel te vroeg maar ja als je eenmaal naar huis moet dan word je ongeduldig, parkeer ik de auto voor de terminal om alle koffers uit te laden. Trap niet weer in de afzetterij vd karretjes! 5 usd per karretje en 0.50 usd terugkrijgen.

Daarna lever ik de auto in en loop ff bij National langs voor een kaartje vd manager ivm klacht.

Omdat we tot half 4 moeten wachten tot de incheckbalie opengaat vermaken we ons met alle perikelen rond het inchecken vd Thomson vlucht. Wat een chaos is dat zeg, arme mensen in de rij die hebben er min. een uur gestaan.

Als de balie open gaat staan de Vosjes als eerste in de rij, binnen 10 min zijn we ingecheckt, 10 min later zijn we al weer door de relaxte douanemensen bekeken gescreend en ok bevonden. Hoera voor SFB ze zijn inderdaad Simply Faster and Beter.

Ik loop nog ff langs de parfum winkel kan de verleiding niet weerstaan en neem nog wat mee. Om kwart over 6 begint boarding en wij mogen als 2e stel aanboord. Gelukkig maar want wij zitten op rij 2 en iedereen weet dat je dan weinig beschikbare bagagebakken boven je hebt. Alles snel in de bakken vd rijen achter ons gepropt en wij zaten gebijteld. De mensen achter ons waren minder blij.

Iets later dan gepland stijgen we op om een zeer rustige relaxte vlucht voor de rest te hebben. De beefmaaltijd kwam snel zodat we een poging konden wagen om te gaan slapen. We hadden alledrie een slaappil genomen en alledrie niet meer of minder helaas kunnen slapen.

Gelukkig gaat het zo voorspoedig dat we 3 kwartier voor tijd landen veel te vroeg want onze pier is nog niet vrij. D53 wordt uiteindelijk een kwartier later voor ons beschikbaar gemaakt.

Aangezien we rolstoelbegeleiding hebben moeten we wachten tot de kist leeg. Pa wordt met de taxi, nou ja zon personenkarretje naar de bagageband gereden. Ma en ik moeten de marathon lopen van D53 naar bagageband 17. Omdat dat ff duurde hebben we het geluk dat de koffers net op de band komen met onze koffers zowat voorop. Met 3 karren voor 5 koffers, 3 trolleys en wat handtassen lopen we langs nothing to decleare. Gelukkig hebben ze het net druk met een hond in een reiskennel dus wij kunnen zonder een blikwaardig gegund te eorden doorlopen, dit tot opluchting van moeders.

Als we bij het afgesproken punt komen bel ik de chauffeur op die mij al had geprobeerd te bereiken. het blijkt dat hij precies tegenover ons aan de overkant te staan. Jeetje hoe relaxt gaat dit allemaal. 3 kwartier later helpt hij ons met de koffers bovenbrengen.

Ma en ik gaan snel boodschappen doen, frissen ons op en gaan rond 2 uur Diesel halen bij Conchita en Aad. Weet niet wie blijer was Diesel of wij. Maar we zijn weer thuis en we zijn weer compleet. Onder  de dekens en met de kachel aan proberen we weer te acclimatiseren. Dat valt nog niet mee.

Als we terugkijken hebben we een heerlijke vakantie gehad, super leuke nieuwe dingen gedaan, veel genoten van de villa, de zon, zwembad, jacuzzi  en de hele hoge temperaturen dit jaar. Ook weer heerlijk genoten van Disney en Seaworld. Aantal dingen niet gedaan van de lijst dus we hebben al weer een begin voor wat-gaan-we-doen-in-2017.

Top 3 van dit jaar:

1. Little toot
2. Biking in Celebration
3. Zoominations

De eerste 2 komen weer op de lijst voor de volgende keer in ieder geval.

Ik wil alle lezers, zowel stil als actief volgend, bedanken. Het is leuk jullie reacties als eerste te.lezen smorgens. Bedankt ook voor de complimenten voor mijn schrijfstijl, wie weet ga ik nog iets met jullie aanmoedigingen doen om er wat meer mee te doen dan alleen een valantieblog te schrijven.

Mochten er activiteiten komen voor de voorbereidingen 2017 dan zien jullie vanzelf weer een blog verschijnen.

Last full day

En toen was die toch daar de laatste volle dag in Florida, aan de ene kant ontzettend jammer en balen want het relaxte leven, het heerlijke weer, zwembad en de leuke dingen gaan we missen. Maar merk dat ik net als vorige jaar ook ontzettend terug verlang naar huis. Wil niet zeggen dat ik het droog ga houden als ik hier weg ga, want de wetenschap dat we nu weer 2 jaar moeten wachten is natuurlijk geen leuke, maar dat is nu helaas wel onze realiteit.

Vandaag zoals gezegd bij het zwembad doorbrengen dat hebben we ook gedaan nadat we de laatste boodschappen bij Publix hebben gehaald en de additionele koffer hebben gekocht.

Op 1 koffer na staat nu alles klaar alle koffers zijn rond de 20kg, hoeveel de laatste gaat wegen dat weten we morgen, de laatste kleren en spullen moeten er nog in.

Om 10 uur moeten we de villa uit omdat deze helaas al weer is verhuurd, iets langer blijven zat er dus niet in. We hebben besloten om in Celebration een bakkie te doen en te lunchen, rond half 2 zullen we dan op ons gemak naar SFB rijden, waar onze vlucht als alles goed gaat om 18.55 uur naar AMS vertrekt.

3 heerlijke weken zijn zo aan een eind gekomen, op naar 2017.

Nu het vooruitzicht dat we weer bijna met ons monstertje kunnen knuffelen.

Volgende week volgt er nog een blog over een hopelijk soepele terug reis en een heerlijk weerzin met Diesel.

Aangezien de dag bestond uit relaxen, zwemmen en pakken geen fotos.

DTD (Downtown Disney)

Al vroeg in de ochtend is er sensatie op de Scrub Jay Way, nou ja sensatie laten we het opwinding noemen. Het begint met de luchtballon die overkomt, ondanks dat dit vaker gebeurd blijft het een mooi gezicht.

En dan als ik Donald, Daffy en de visjes aan het voeren ben roept ma ineens kijk er staat daar een kat. Nu weet ik van Rick dat er een bobcat gesignaleerd is hier (zie blog oldersom.nl, verslag van april). Gelukkig staat mijn camera nog buiten dus ik vraag ma deze aan mij te geven. Helaas moest het allemaal snel dus de foto is niet van hele goede kwaliteit. Bij het vergrote op mijn camera blijkt het niet om de beruchte bobcat te gaan, maar volgens ons om een vos. Thuis zal ik kijken of ik de foto kan bewerken, maar hieronder zie je het beestje in ieder geval wel staan.

 

Direct na het nemen van de foto draait hij zich helaas om en verdwijnt weer in de bosschages.

 

Na het bakkie koffie en alle andere rituelen rijden weer eerst naar de Walmart om wat terug te brengen en gelijk het juiste te halen. Daarna vervolgen wij onze weg naar DTD, wij zijn zeer te spreken over de parkeergarage (ondanks dat je even een stukje moet lopen) het is en een verbetering en je auto staat lekker koel.

 

Als eerste lopen we naar de kerstwinkel, ik ben op jacht naar een Disney kerstslinger. Maar helaas ook hier geen slingers te bekennen. Buiten is het 34gr maar binnen in de winkel heb je het idee dat het al kerst is, dat blijft iets raars.

 

 

 

 

Nadat we de kerstsfeer zat zijn lopen we naar Earl of Sandwich, ik heb daar nog een groupon van en die is tm 31 mei nog geldig, inleveren dus. We eten daar een broodje om vervolgens via de kraampjes naar de MarkCoop te lopen. Grappig is dat ze zelfs een kraampje hebben met spullen speciaal voor de linkshandige onder ons.

 

 

Overal zie je trouwens steeds meer de naamswijziging naar Disney Springs opduiken.

 





 

Weet niet of ik daar aan kan wennen, voorlopig blijf ik het DTD noemen.

 

Als we bij de Coop zijn aangekomen lopen we voor het eerst naar binnen, wat is dit een leuk concept van Disney, soort marktkraamachtige indeling. Zou niet weten hoe ik het anders moet omschrijven.

 

 

Leuke lamp!

 

Via Arribas lopen we naar Chiradellis voor een gratis chocolaatje. Ma en ik zijn daar zo opgebrand dat we pa en hij ons ineens kwijt zijn. Hij dacht dat we al de World of Disney waren ingelopen terwijl wij netjes aan het wachten waren dat het mandje van de dame bij Chiradelli's  weer gevuld werd met lekkers.

 

 

Vond deze zo leuk, net Diesel met zijn vriendinnetje Dwarrel.

 

Bij de World of Disney verdwijnen er nog een paar dingetjes in het mandje, en dan bedenk ik mij ineens dat er in de store in hidden Mickey is. Hidden Mickeys zijn grapjes van Disney Engineers, zowel in films als in alle parken en soms in de winkels worden Mickey hoofdjes geplaatst. Er is zelfs iemand die er al 2 of 3 boeken over heeft geschreven, die ik ieder jaar vergeet mee te nemen (heb ze gewoon in de kast staan). Maar nu heb ik voor het eerst een hidden Mickey gevonden :-). Zie hier het bewijs.

 

 

Als laatste lopen we nog door de lego store, daar zie ik ineens een paar beelden die ik nog niet had gezien of gefotografeerd. Dat hebben we ook gelijk even opgelost.

 

Zo knap hoe ze dit allemaal maken!

Als we dan naar de auto lopen zie ik nog 1 Mickey in de verte. Dag DTD tot over 2 jaar!

 

Thuis voeren we de inmiddels redelijk tamme Daffy en Donald, ze komen 2 tot 3x per dag even langs om te kijken of er nog wat brood te halen is. De eerste dagen vlogen ze weg als we buiten kwamen, inmiddels komen ze aanrennen als ze de deur horen.

En dan is er ineens een mysterie, we zien alle drie iets in de vijver wat wij nog niet hebben gezien, ik heb zover mogelijk ingezoomd. Voor ons is het een raadsel wat het is, het heeft ongeveer 20-30 min roerloos gelegen. Niet bewogen of wat en ineens was het verdwenen. Raadsel van de dag, iemand een idee?



 

De koffers zijn inmiddels voor 90% ingepakt en ondanks dat we het misschien allemaal wel redden met de koffers die we hebben besluiten we om toch nog 1 kleine koffer er bij te kopen. Allemaal om het voor mij wat dragelijker te maken, ik moet namelijk alle koffers in en uit de auto gaan tillen. En koffers van 25 kg is mij toch net ff te zwaar. Dus er vind morgen een verplaatsing van gewicht uit wat koffers plaats. Goede nieuws is wel dat we ver onder de totaal aantal kgs zitten! Toch te weinig gekocht blijkbaar... jammer... ;-)







 



Sky high

De laatste paar dagen zijn aangebroken, we hebben bijna alles gedaan en gezien wat we wilde doen. Er staan nog steeds dingen op onze to-do lijst die schuiven we gewoon door naar de volgende reis. Er moeten toch redenen blijven om nog een keertje terug te gaan. Voor vandaag stond nog 1x Seaworld op het programma.

Rond half 11 rijden we het terrein op, het lijkt rustiger dan afgelopen keer maar voor de zekerheid kiezen we toch weer voor preffered parking optie. Voor die 5 USD heb je het voordeel om heel dichtbij de ingang te staan. Deze keer belanden wij op rij 13, nou ja eigenlijk rij 15 maar ik zag dat er op de rijen voor mij nog zoveel plekken waren (die ook nog eens dichterbij de ingang waren) dat ik mijn nederlandse rijstijl even er in heb gegooid en wat rijen naar voren ben gegaan. Niet vertellen hoor.

Bij de pascontrole was even een hickup bij pa, die moest ineens zijn ID laten zien, voor het eerst dus hebben we dat ook weer eens meegemaakt. Dan lopen we in een ruk door naar de Skytower. Deze meters hoge toren staat al sinds ons eerste bezoek jaren geleden op ons verlanglijstje. Al die keren was of de wachtrij te lang en er was zelfs een tijd dat je hem extra moest betalen. Nu was de wachttijd 5 min. nou dat zouden we heus wel overleven, die 5 min. hebben we niet gehaald. Bij aankomst konden we gelijk doorlopen, ging de deur open en met nog 4 anderen gingen we nog geen3 min. later omhoog.

 

Zodra je in de cabine bent moet je plaatsnemen op een stoel, dan gaat de cabine langzaam draaiend naar boven (en uiteindelijk als je gelukt hebt met dezelfde snelheid langzaam draaiend weer naar beneden).

 

De uitzichten zijn geweldig. Seaworld, Aquatica en Discovery Cove zijn goed te zien.

 

Maar als je helemaal boven bent kan je zover kijken dat je zelfs Disney, Epcot en MGM kan zien liggen (overigens niet op deze foto).

 

Er zaten al mensen bij One Ocean terwijl die nog lang niet zou beginnen.

 Acquatica

 



Een geweldige belevenis en weer eentje die van ons lijstje first-time af kan.

Direct na de Skytower zit het parelwinkeltje waar vroeger de oesterduiksters braaf een oester op doken voor je. Nu kan je die gewoon zelf uit een schaal kiezen, we hadden dit van de week al gezien bij Disney en zowel ma als ik besluiten een gok te wagen. Ma heeft een oester waarin een parel van 6 mm zit, en ik tref een oester met twins van beide 5 mm. Je kan de parels als je wilt gelijk in een setting van een hanger, ring of oorbellen laten zetten. Na lang wikken en wegen kiest ma voor een zilveren 3 dolfijnen hanger (heel toepasselijk voor ons gezin), ik laat mijn twins ombouwen tot oorbellen. Zo hebben we een blijvende herinnering aan ons bezoek aan Seaworld dit jaar.

We lopen verder het park in en aangezien het rond etenstijd is komen we uiteindelijk uit bij BBQ terras. Na de lunch lopen we verder One Ocean begint maar aangezien we weer 10 min. voor tijd zijn besluiten we hem links te laten liggen. In plaats daarvan gaan we naar Wild Artic waar de wachttijd maar 5 min. is. Het is zo lang geleden dat pa en ma zich niets meer van de attractie kunnen herinneren. Misschien maar goed ook weet niet of ma er anders in was gegaan. Na een bumpy maar leuke rit lopen we wat langs de zeehonden, walrus en Beluga wales. Helaas is het te donker om mooie foto's te maken. Maar vooral van de Beluga wales heb ik staan genieten, wat zijn dit toch mooie dieren.

 

Als we Wild Artic uitkomen zien we een hele stroom mensen One Ocean uitkomen, de wachtrij van Wild Artic zal nu inmiddels wel wat meer zijn dan 5 min. In de uitstroom van One Ocean lopen we richting uitgang waar we op de brug nog Monique, Albert en Greet tegen komen. Zij hadden inmiddels al 3 shows gedaan en kwamen net uit Pets Ahoy, volgende doel One Ocean. Ons doel Walmart en zwembad. Goodbye Seaworld tot de volgende keer. Het gebruik van de jaarpassen is ons heel erg bevallen, dus voor volgende keer staan deze op het aanschaflijstje.

 

Zo is er weer een heerlijke dag ten einde gekomen, een dag dichterbij onze terugreis. Morgen nog een keertje Disney DownTown en vrijdag alles proberen in de koffers te krijgen en nog genieten van het zwembad. Wat vliegt de tijd en hoe jammer het ook is om het mooie weer, het zwembad, de villa en Florida achter ons te moeten laten we kijken ook heel erg uit om weer lekker naar huis te gaan. Heerlijk het kleine monstertje weer halen, je eigen bed, je eigen bank en het normale leven weer oppakken. Weet niet of de laatste paar dagen bijzondere inspireerde dingen op gaan leveren. Mocht dat zo zijn dan lezen jullie het in een blog anders komt er zeker zodra we zondag weer in Nederland zijn geland een laatste blog.

 



Kitchen Sink

Vorig jaar tijdens een hele gezellige forum meeting hadden we al met Monique, Greet (en de toen afwezige Albert) afgesproken om tijdens onze vakanties de Kitchen Sink te verorberen. Vandaag was het dan eindelijk zover, omdat het weer pilletjes dag was blijven we tot een uurtje of 1 lekker aan het zwembad zitten. Nou ja lekker... we krijgen een aantal kleine korte buitjes over ons heen. In Florida is dat nooit zo erg je weet dat ze even duren en de temperatuur blijft altijd aangenaam. Gelukkig houden de buitjes inderdaad na een uurtje op. Het waren trouwens  wel zeer locale buien want van een oud klasgenoot en van een forumlid die beide in de buurt zitten krijg ik te horen dat zij slechts een paar druppels  tot niets aan regen hebben gehad.

We genieten tot een uurtje of half 1 van het zwembad en gaan ons dan allemaal omkleden/douche etc.  Rond half 3 hebben we bij de ingang van het hotel afgesproken, ik wil er wat vroeger zijn om te kijken waar we precies moeten zijn en om te kijken of we alsnog kunnen reserveren voor de kitchen sink. Op de site was dat op geen enkel tijdstip meer mogelijk dus hoop dat er vandaag nog wel plaats is. Het hotel is echt werkelijk waar schitterend om te zien, we zijn hier een tijd geleden als eens geweest voor een boottochtje maar nu nemen we ook even de tijd om te genieten van al het moois, we duiken zelfs nog even snel het winkeltje in.

Dan begint de zoektocht naar Beaches Cream and Soda. Na een kleine omweg buiten om vinden we het ijswinkeltje eindelijk. Gelukkig is er rond kwart over 3, weliswaar aan de counter, plek voor onze groep. Ik krijg een buzzer mee en we lopen, via het hotel weer terug naar de ingang.

Daar staan Monique en Albert al binnen te wachten, Greet staat buiten op de uitkijk, ook zij zijn vroeg. Al beppend lopen we naar het ijswinkeltje, aangezien we toch nog ruim 3 kwartier moeten wachten kapen we een tafel met 6 stoelen om daar in het zonnetje verder te kletsen over al onze avonturen, plannen en belevenissen. Ruim een kwartier voor tijd gaat de buzzer af en lopen we naar de ingang.

Beaches, Cream and Soda is een charmant klein ijswinkeltje, beetje in de 50-er jaren stijl.

Zelfs het frisdrankautomaat lijkt zo uit dat tijdperk weggelopen te zijn.

We bestellen de Kitchen Sink, voor degene die nog steeds geen idee hebben waar ik het over heb zie hier het recept. Mocht je het ooit gaan maken, ik kom graag helpen om te op te maken.

http://disneyparks.disney.go.com/blog/kitchen-sink-dessert-recipe-at-beaches-and-cream-at-disney%E2%80%99s-beach-club-resort/

Er was een dappere dodo vandaag in de shop die dacht dat hij hem wel alleen op kon, hij is een eind gekomen maar heeft uiteindelijk toch de hulp van zijn vrienden ingeroepen om de restjes op te eten.

Zodra ze aan onze Kitchen Sink begonnen ben ik op gesprongen en de creatie te filmen. Helaas is het filmpje te groot om hier te uploaden, in Nederland ga ik wel even kijken of ik kan knippen en plakken om alsnog het te kunnen uploaden.

Ze maken er altijd een hele belevenis van als ze de Kitchen Sink gaan brengen.



De waitress was zo lief om een groepsfoto te maken van ons met het bewijs dat we echt aan de Kitchen Sink zaten (bedankt Monique voor de foto!).

Dan nog even de voor en na foto.

Met 6 persoenen was het prima te doen, moet er niet aan denken om dit met zn drieën laat staan in mijn eentje op te moeten eten. Er zaten lekker dingen in er zaten wat mindere dingen in maar de belevenis op zich is super leuk.

We rollen vol, misselijk, voldaan en al kwekkend naar buiten, nadat we ongeveer een kwartier hebben staan kletsen zoeken we hetzelfde tafeltje maar weer op om daar verder te gaan. Zo houden we het nog een uurtje of zo vol om daar ieders eigen weg weer te gaan. We nemen afscheid van elkaar en de Vosjes vertrekken naar het zwembad. Daar is het weer aangenaam zonnig en warm. Het ijs zit nog ergens boven in ons strot zoals wij dat zeggen dus avondeten laten we maar voor wat het is, s avonds maken we wat hapjes en tijdens het schrijven van de blog loopt er een wasbeertje langs. Al met al een gezellige, lekkere, leuke en mooie dag.

The Land of the free because of the brave

In Nederland is het vandaag 2e pinksterdag, dit jaar valt het toevallig samen met Memorial Day in Amerika. Op deze dag worden alle overledenen van zowel oorlogen als door andere gevolgen herdacht. Voor de Amerikanen is dit een National Holiday waardoor 75% (als het al niet meer is) een kleine vakantie houden en naar de kust trekken.

Omdat we Disney wilde vermijden op deze national holiday besloten we een gok te wagen bij Seaworld, daar hebben we inmers een jaarkaart dus we hebben geen parkeerkosten mocht het heel druk zijn. Aangekomen bij de ingang lijkt het rustiger te zijn dan wat wij verwachten, we besluiten geen risico te nemen en preferred parking te nemen. Een goede keuze want we staan precies in de rij voor de ingang.

Bij tassen-en kaartjescontrolle zijn we zo klaar, eerste stop is dus de Backery zoals jullie inmiddels weten. In de rij kom ik in gesprek met 2 nederlandse dames die voor het eerst (en zeker niet voor het laatst) in Florida waren, ze vroegen hoe streng ze zijn met het gewicht van de koffers want daar maakte ze zich een beetje zorgen over. Komt mij totaal niet bekend voor die vraag hahahhhaha, ook wij knijpen het inmiddels of we het gaan redden met het aantal koffers (het gewicht moet lukken) maar of het allemaal past.

Als we op de kaart kijken zien we dat Pets Ahoy over 3 kwartier begint, dit is onze favoriete show in Seaworld. Langzaam aan lopen we dus richting het theater. Omdat we met een mindervalide zijn krijgen we frontseats toegewezen, precies in het midden van het podium.

Pa neemt geen risico bij zijn favoriete show, hij filmt met 2 camera's.

 

 

Als je het decor goed bekijkt zitten er allemaal grapjes ingebouwd.

Het mooie van deze show is dat ze naar asiels gaan om daar hun artiesten (de dieren en niet de trainers) vandaan te halen.

 



 

Ze gebruiken positieve beloning om de dieren te trainen.

 

Dit vindt ik echt de leukste scene (en het leukste hondje).

 

Het blijft een heerlijke show.

 

Aansluitend lopen we naar de nieuwe show van Seamore and Glyde, Sealion High. We zijn er erg benieuwd, naar jaren dezelfde show te hebben gezien (die je uiteindelijk bijna kan dromen) is het leuk dat er eindelijk een nieuw thema is.

 

 

Het decor is in ieder geval fris en vrolijk.

 

De show begint met een uitleg en demonstratie over hoe ze de dieren trainen. Ook hier weer positief belonen.

 

Tijdens het wachten zijn er wat grappige billboards, maar ook billboards met feiten en weetjes.

 

Het verhaal is nieuw de truckjes niet, die kennen we nog van de oude show.

 

Al met al was het best een leuke show.

 

Tijdens de show begint het keihard te regenen, dus iedereen blijft een beetje in het stadium hangen, maar de Vosjes zijn voorbereid en trekken hun ponchos aan. We maken gebruik van deze regenperiode om naar Turtle Trek te lopen. Een hele mooie 3D voorstelling die het leven maar ook de problemen van de schildpad laat zien.

 

Bij Turtle Trek aangekomen blijkt de wachttijd maar 10 minuten te zijn, we lopen naar binnen. Voordat je de attractie in gaat kom je in de wachtruimte waar je naar geredde manatees en andere vissen kan kijken en van kan genieten.

 

 

Sommige jongen manatees worden als ze volwassen zijn weer uitgezet in het wild.

 

Bij de schildpadden is dat een ander verhaal sommige zijn zo beschadigd dat ze niet meer terug kunnen naar de natuur.

 

De film wordt vertoont in een ronde zaal, je staat allemaal met je 3D bril op midden in het verhaal. Het blijft een mooie attractie hoe vaak je hem ook ziet.

 

Via de underwaterview bij de dolfijnen lopen we langzaam richting ingang, hier en daar een winkeltje nog onveilig makend (en hier en daar nog wat kopen). We gaan op huis aan, van de week komen we hier nog wel een keertje.

 

Onderweg besluiten we snel even een Walmart binnen te stappen voor nog wat boodschapjes en voor de rest blijven we lekker bij de villa. Om in te kunnen schatten of we toch nog een koffer bij moeten kopen beginnen ma en ik alvast met het pas en meet werk. Ik ben benieuwd of we het gaan redden.